من تو را سفارش مى‏كنم اى حسين به بازماندگانم از خاندان و فرزندان و خانواده خودت كه از بدكارشان درگذرى، و از نيكوكارشان بپذيرى، و براى آنها جانشينى و پدرى مهربان باشى، و ديگر آنكه مرا با رسول خدا ...

دفن كنى كه من به او و خانه او شايسته‏تر از ديگران هستم...

و اگر از اين كار مانع شدند و جلوگيرى كردند، من تو را به حق قرابت و نزديكى كه خدا براى تو قرار داده و قرابتى كه با رسول خدا دارى سوگندت مى‏دهم كه اجازه ندهى در اين راه به خاطر من به اندازه خونى‏كه از حجامت گرفته مى‏شود خون ريخته شود تا آنگاه كه رسول خدا(ص)را ديدار كنيم و شكايت‏خود به نزد او بريم، و آنچه از اين مردم پس از وى بر سر ما رفته به او گزارش كنيم...)

اين را فرمود و از دنيا رفت، درود خدا بر او باد.

و در روايت مفيد(ره)اينگونه است كه پس از جريان مسموم شدن خود فرمود:

«فاذا قضيت فغمضنى و غسلنى و كفنى و احملنى على سريرى الى قبر جدى رسول الله(ص)لا جدد به عهدا، ثم ردنى الى قبر جدتى فاطمة بنت اسد رضى الله عنها فادفنى هناك، و ستعلم يا ابن ام ان القوم يظنون انكم تريدون دفنى عند رسول الله(ص)فيجلبون فى ذلك، و يمنعونكم منه، و بالله اقسم عليك ان تهريق في امرى محجمة دم‏»(چون من از دنيا رفتم، چشم مرا بپوشان و مرا غسل ده و كنف نما، و بر تابوتم بنه و به سوى قبر جدم رسول خدا(ص)ببر تا ديدارى با او تازه كنم، سپس به سوى قبر جده‏ام فاطمة بنت اسد رضى الله عنها ببر و در آنجا دفنم كن، و زود است‏بدانى اى برادر كه مردم گمان كنند شما مى‏خواهيد مرا كنار رسول خدا(ص)به خاك بسپاريد، پس در اين باره گرد آيند و از شما جلوگيرى كنند، تو را به خدا سوگند دهم مبادا درباره من به اندازه شيشه حجامتى خون ريخته شود.) ⁽²⁾

پى‏نوشتها:

1) بحار الانوار، ج 44، صص 152-151.

2) ارشاد مفيد(مترجم)، ج 2، ص 14.

كتاب: زندگانى امام حسن مجتبى عليه السلام، ص. 465

مؤلف: سيد هاشم رسولى محلاتى

تاريخ شهادت و مدت عمر آن حضرت در وقت‏شهادت

در پايان اين بخش اين را هم بد نيست‏بدانيد كه در تاريخ شهادت آن حضرت و مقدار عمر آن بزرگوار در آن روز، در روايات شيعه و اهل سنت اختلاف بسيار است، كه عمده آنها اقوال زير است:

1.آخر ماه صفر سال 49 هجرى در سن 47 سالگى. ⁽¹⁾

2.هفتم ماه صفر سال 49 يا سال 50 در 47 سالگى يا 48 سالگى. ⁽²⁾

3.بيست و هشتم ماه صفر سال 50 يا 49 هجرى در 47 يا 48 سالگى. ⁽³⁾

4.شهادت آن حضرت در سال 49 و در سن 45 سالگى آن حضرت بوده. ⁽⁴⁾

5.شهادت آن حضرت در پنجم ربيع الاول سال 49 يا 50 هجرت در سن 47 سالگى بوده است. ⁽⁵⁾

و چنانكه مى‏دانيم، مشهورترين اقوال در اين باره از نظر تاريخ شهادت، همان قول سوم و دوم است، و ضعيفترين آنها نيز قول پنجم مى‏باشد، و مشهورترين اقوال در مورد عمر آن حضرت نيز همان چهل و هفت‏سالگى است، چنانكه از مجلسى(ره)نيز نقل شده است.

و صاحب كتاب منتخب التواريخ گويد: خلافى نيست در اينكه وفات آن حضرت در روز پنجشنبه بوده است، و الله العالم.

پى‏نوشتها:

1.بحار الانوار، ج 44، صص 140-134، به نقل از كافى و تهذيب و كفاية النصوص.

2.بحار الانوار، ج 44، ص 134، به نقل از دروس شهيد و مصباح كفعمى.

3.مناقب ابن شهرآشوب، ج 4، ص 29 و بحار الانوار، ج 44، ص 149 به نقل از كتاب العدد.

4.كشف الغمة، ج 2، ص 161، به نقل از جنابذى از علماى اهل سنت.

5.كشف الغمه، ج 2، ص 160، به نقل از ابن طلحه شافعى.